ఒక యువకుడు దారిన వెళుతూ ఉంటే ఒక ప్రక్క మురికి కాలవ లో ఒక ముత్యాల హారం కనిపించింది.పెద్ద ముత్యాలు. చూడగానే చాలా విలువయినదిగా తెలుస్తుంది.చుట్టూ గమనిస్తే కనుచూపు మేర లో ఎవరు కనిపించలేదు.ఒక కర్ర పుల్ల తీసుకుని కాలవలో ముంచాడు. ఊహూ కర్ర కి తగల్లేదుమరి కొంచెం లోపలికి ఉంది. వంగి చేతితో తీసే ప్రయత్నం చేశాడు. లాభం లేదు.మరికొంత వంగి చూశాడు. ముత్యాల హారం చేతికి తగల్లేదు. కానీ అది మెరుస్తూ ఉంది.ముత్యాలు కలుపుతూ బంగారు తీగ.. అయిదారు ముత్యాల మధ్య బంగారు పూస.. అద్బుతం గా ఉంది.బట్టలు విప్పి, కాలవలోకి దిగాడు. కాలువ అంచులమీద బాలన్స్ చేస్తూ కాలితో తీసే ప్రయత్నం చేశాడు.ఊహూ లాభం లేదు.మరో పావుగంటకి బురద లో పోర్లాడిన పందిలా తయారయ్యాడు. కానీ హారం చేతికి దొర్కలేదు.అది అద్బుత మయిన అందం తో మెరుస్తూ ఉంది. కంటికి కనిపిస్తూనే ఉంది.కాసేపటికి ఆ యువకుని తండ్రి అదే దారిలో పోతూ, మురికి లో పోర్లాడుతున్న కొడుకుని చూశాడు.“ఏం చేస్తున్నావు బాబూ?” ప్రేమగా అడిగాడు.“నాన్నా.. ముత్యాలహారం కనిపిస్తుంది దానికోసం వెతుకుతున్నాను. కానీ చేతికి అందటం లేదు.” ఏడుపు గొంతుతో చెప్పాడా యువకుడు.తండ్రి కుర్రాడి చేతిని పుచ్చుకుని బయటకి లాగాడు.ముత్యాల హారం బురదలో లేదు. నువ్వు సరిగ్గా తల ఎత్తుకోగలిగేలా ఎదినట్లయితే.. చెట్టు కొమ్మకి వేలాడే ముత్యాల హరం కనిపించేది. లభించేది.
సు శ్రీ 