పసుపు పచ్చ చొక్కా మీద ఆకుపచ్చ పూలు ఉన్న లూజు షర్ట్ వేసుకుని, అనేక రంగుల బర్ముడా వేసుకుని నెత్తిన టోపీ పెట్టుకుని కొబ్బరి బొండం లో కలుపుకున్న ద్రవం సిప్ చేస్తూ గోవా లో బీచ్ లో కూర్చుని ఉన్నాడు మన్మధరావు.
పది నిమిషాల నుండి తననే గమనిస్తూ, ఒక పాతిక నిండని బ్యూటీ ఎదురు టేబుల్ వద్ద కూర్చుని ఉంది. చక్కటి పలు వరస. చక్కటి శరీరం. కాన్ఫిడెంట్ గా చూపులు. ఫోర్క్ తో ఏదో తింటూ ఉంది.
మధ్య మధ్య లో మన్మధరావు ని చూసి పెదాలు విచ్చుకోకుండా నవ్వీ నవ్వనట్లు ..
మన్మధరావు మెడలో గొలుసు సర్దుకున్నాడు. చేతి ఉంగరాలు కనబడేట్టు చేతి లో బోండా ఎత్తి పట్టుకున్నాడు.
ఆమె అవేమీ గమనించడం లేదు. తదేకంగా అతడి మొహాన్ని గమనిస్తూ ఉంది. మరీ ముఖ్యం గా అతని నవ్వు ని.
కాలేజీ రోజుల్లో మన్మధరావు పేరుకి వన్నె తెచ్చుకున్నాడు. ఇవన్నీ కొట్టిన పిండి.
పది నిమిషాల్లోనే చూపులు కలిశాయి. అవి మొహమాటం గా మొదలయ్యి తదేక స్థితికి చేరాయి.
మన్మధరావు లేచి ఆమె ముందు కూర్చున్నాడు. ‘may I?” అంటూ ఒక రొమాంటిక్ నవ్వు యాడ్ చేశాడు.
ఆమె “ షూర్” అంది.
“మీరెప్పుడయినా హైదరాబాదు వస్తుంటారా?” మాటలు చిక్కబడ్డాక అడిగింది.
“నేను ఉండేది కూకట్పల్లే..”
ఆమె లేచి వెళ్ళటానికి ఉపక్రమిస్తూ తన పర్స్ నుండి ఒక విజిటింగ్ కార్డు లాటిది తీసి అతనికి ఇచ్చింది.
**
వంకర పళ్ళు సరిచేయబడును.. డా. సుహాసిని అని ఉంది అందులో ….
సు శ్రీ 
😁
LikeLike